|
LAm MI7 LAm
Ze woonde in een villawijk, haar ouders waren stinkend rijk
SOL SOL7 DO
Toch was daar niets meer dat haar bond, ze gaf zich aan een vagebond
MI7 LAm MI7 LAm
die sprak van liefde, 't oud verhaal, en zij geloofde 't allemaal
DO SOL7 DO SOL7 DO
Zo ging ze weg ze nam niets mee alleen haar jeugd en het idee
MI7 LA MI7 LA
dat hij haar man was zij zijn vrouw, en het altijd zo blijven zou
SOL7 DO SOL
Arm kind, zestien lentes zo pril,
LAm MI7
ach wat lig je hier stil, langs de kant van de weg
LAm MI7 LAm
Ze trokken voort van stad tot stad omdat hij ruimte nodig had
SOL SOL7 DO
Het zwerversleven was te zwaar niets voor een kind van zestien jaar
MI7 LAm MI7 LAm
Haar liefde was haar levenslot ze ging er langzaam aan kapot
DO SOL7 DO SOL7 DO
ze kon de hartstocht niet weerstaan, moest tot het einde verder gaan
MI7 LA MI7 LA
Zij was geen kind maar ook geen vrouw en wist niet wat er komen zou
SOL7 DO SOL
Arm kind, zestien lentes zo pril,
LAm MI7
ach wat lig je hier stil, langs de kant van de weg
LAm MI7 LAm
Zij werd vermoeid zag bleek en vaal, verloor haar jeugd, haar ideaal
SOL SOL7 DO
Alleen haar liefde bleef bestaan, toch ging hij weg bij haar vandaan
MI7 LAm MI7 LAm
Toch had ze kunnen weten dat hij niet genoeg aan liefde had.
DO SOL7 DO SOL7 DO
Dat op een dag hij weg zou zijn en zij alleen met spijt en pijn
MI7 LA MI7 LA
Dat hij zolang een meisje had als stormwind speelt met een enkel blad
SOL7 DO SOL
Arm kind, zestien lentes zo pril,
LAm MI7
ach wat lig je hier stil, langs de kant van de weg
|
|
